Και ενώ είχατε άγχος για τις πρώτες ημέρες του στον παιδικό σταθμό, εκείνο ξεκίνησε χαρούμενο και... τα χάλασε στην πορεία!
Εκεί που το παιδί ήταν ενθουσιασμένο και φαινόταν να περνάει όμορφα, τώρα δεν θέλει να τίποτα να πάει στον παιδικό σταθμό. Κλαίει συνέχεια και δεν φεύγει από την αγκαλιά σας. Γιατί συμβαίνει αυτό και τι μπορείτε να κάνετε;
Λίγο καιρό μετά την έναρξη του σχολείου παρατηρείται μια αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού, συχνά κλαίει κατά την άφιξή του στο σχολείο ή όταν χρειάζεται να αποχωριστεί τη μητέρα του για οποιονδήποτε λόγο. Χαρακτηριστικό είναι δε, ότι περιορίζεται στο πρόσωπο της μητέρας.
Με αυτή τη συμπεριφορά είναι πολύ πιθανό το παιδί να δοκιμάζει τα όριά του αλλά και τα όρια της μητέρας του. Ακόμα και μία φορά να καταφέρει με αυτή τη μέθοδο να κερδίσει την αφοσίωση και την προσοχή, είναι αρκετή για να μάθει ότι αυτός είναι ο τρόπος για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το κλάμα, εξάλλου, είναι η πρώτη μορφή με την οποία τα βρέφη μαθαίνουν να επικοινωνούν και να ζητούν ό,τι χρειάζονται, από την πρώτη κιόλας μέρα της γέννησής τους. Το ίδιο αποτέλεσμα επιφέρει και η απόδοση ιδιαίτερης σημασίας από την πλευρά των ενηλίκων στην πρακτική αυτή, ακόμα κι αν δεν ενδώσει εντέλει η μητέρα, το παιδί μαθαίνει ότι έτσι μπορεί να κερδίζει την προσοχή.
Ξεκινώντας το σχολείο, το νήπιο είναι ενθουσιασμένο και στρέφει όλη του την προσοχή στην καινούρια του δραστηριότητα.
Καθώς όμως οι μήνες προχωρούν, ο παιδικός σταθμός αρχίζει να γίνεται ρουτίνα, και μάλιστα πιο απαιτητική από εκείνη που είχε συνηθίσει στο σπίτι. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που ακολουθείται καθημερινά, με μικρή ελαστικότητα.
Είναι, επομένως, πιθανό να δημιουργηθεί επιθυμία για επιστροφή στο σπίτι και στη ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς. Η επιθυμία αυτή εκφράζεται φυσικά με κλάμα, καθώς, όπως αναφέρθηκε, αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος που γνωρίζει το παιδί.
Μάλιστα, η συμπεριφορά αυτή γενικεύεται και σε άλλες συνθήκες, όπως η αποχώρηση της μητέρας από το σπίτι για οποιονδήποτε λόγο, διότι το παιδί συνδέει άμεσα την απουσία της με ένα αρνητικό επακόλουθο.
Για να επανέλθει, επομένως, το παιδί στην αρχική του θετική στάση απέναντι στην απουσία της μητέρας, δίνεται έμφαση σε όλα τα ενδιαφέροντα στοιχεία του εκάστοτε περιβάλλοντος.
- Σε ό,τι αφορά στο σχολικό περιβάλλον, η προτροπή του παιδιού να αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τα υπόλοιπα παιδιά και να μοιραστεί μαζί τους κοινές δραστηριότητες, η ενίσχυσή του όποτε ξεκινάει να πάει στο σχολείο με χαρά, αλλά και το ενδιαφέρον της μητέρας απέναντι στην καθημερινότητα του παιδιού εκεί, είναι στοιχεία που θα το βοηθήσουν να νιώσει ότι το σχολείο είναι κάτι σημαντικό στη ζωή του, που μάλιστα είναι άξιο προσοχής από τα σημαντικά πρόσωπα του περιβάλλοντός του.
- Σε ό,τι αφορά στο σπίτι και τον αποχωρισμό της μητέρας πριν τη δουλειά, είναι χρήσιμο να δίνεται και εκεί μια δραστηριότητα με στόχο την ανάληψη ευθυνών για την επιτυχή ολοκλήρωσή της μέχρι να επιστρέψει η μητέρα. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και άλλα σημαντικά πράγματα που μπορεί να κάνει χωρίς τη μητέρα του, είναι δηλαδή και το ίδιο σημαντικό.
Αναδεικνύοντας, λοιπόν, τα θετικά της απουσίας της μητέρας από τη ζωή του παιδιού και ενισχύοντας την ανάληψη ευθυνών μέσα από διάφορες δραστηριότητες κατάλληλες για τη νηπιακή ηλικία, επιτυγχάνεται η ομαλή ένταξή του σε όλα τα περιβάλλοντα στα οποία η μητέρα δεν είναι παρούσα και ειδικότερα σε εκείνα που το παιδί χρειάζεται να είναι λειτουργικό, όπως είναι το περιβάλλον του σχολείου.
