Ψάχνω να βρω την αγαπημένη λέξη της κόρης μου τώρα το καλοκαίρι... Χμ, τη βρήκα! "Βαριέμαι". Αλλά όχι έτσι ένα απλό βαριέμαι. Ένα βαριέμαι που σέρνεται. ΒΑΡΙΕΜΑΙΙΙΙΙ!
Κυριακή απόγευμα, στο σπίτι, κι αφού έχουμε επιστρέψει πριν μερικές ώρες από το πρωινό μας μπάνιο, έχουμε τον εξής διάλογο με την κόρη μου…
-Μαμά θα πάμε καμιά βόλτα τώρα;
-Όλο το πρωί έξω δεν ήμασταν; Όχι, δε θα βγούμε ξανά.
-Μα, βαριέμαι μέσα στο σπίτι…
-Κάνε κάτι για να μη βαριέσαι!
-Σαν τι δηλαδή;
-Τακτοποίησε το δωμάτιό σου!
Μετά από λίγη ώρα…
-Μαμά, μπορώ να χρησιμοποιήσω το κουτί από τα παπούτσια που δε χρειάζεσαι;;
-Φυσικά! Αποφάσισες να μαζέψεις τους μαρκαδόρους που είναι πεταμένοι στο γραφείο σου;
Κλείνει την πόρτα του δωματίου της, βάζει κι ένα τεράστιο χαρτί απ’ έξω που γράφει «Απαγορεύεται η είσοδος» και ζητάει να μην την ενοχλήσουμε. Κάναμε και ησυχία γιατί νομίσαμε πως μετά από τόσο παιχνίδι στη θάλασσα θα θέλει να ξεκουραστεί. Ακούγονται διάφορα μέσα στο δωμάτιο αλλά δε τολμώ να ανοίξω τη πόρτα μετά από τέτοια προειδοποίηση.
Αρκετά αργότερα βγαίνει με το κουτί στα χέρια κι ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπό της.
-Για δες τι έφτιαξα!
-Τι είναι αυτό;
-Είναι ένας προτζέκτορας! Τον έφτιαξα μόνη μου χρησιμοποιώντας το μεγεθυντικό φακό που χρησιμοποιεί η γιαγιά για να περάσει τη κλωστή στη βελόνα, το κουτί από τα παπούτσια και το κινητό μου.
-Δηλαδή τώρα αυτό δουλεύει;
-Φυσικά. Κλείσε το φως και θα δεις.
Πραγματικά δούλεψε, και το πρόσωπο της Γεωργίας έλαμπε από χαρά και ικανοποίηση για την κατασκευή της. Και το πρόσωπο της μανούλας έλαμπε ακόμη πιο πολύ από καμάρι.
Πάντα λέω πως το να βαριέται ένα παιδί είναι πολύ χρήσιμο. Δε χρειάζεται να ψάχνουμε πάντα εμείς να βρούμε τρόπους να το απασχολήσουμε.
Ας βαρεθεί, ας γκρινιάξει για να φτάσει στο σημείο να σκεφτεί να βρει μόνο του τρόπους για να περάσει όμορφα.
Επίσης, επειδή οι καιροί είναι λίγο δύσκολοι οικονομικά, ας μάθουμε στα παιδιά μας τι θα πει ανακύκλωση. Και φυσικά δεν είναι μόνο να πετάμε τα σκουπίδια μας στους μπλε κάδους, αλλά να σκεφτούμε διαφορετικούς τρόπους να χρησιμοποιήσουμε τα τόσο «άχρηστα» σκουπίδια μας. Το διαδίκτυοπροσφέρει άπειρες ιδέες οι οποίες σίγουρα θα είναι μόνο η αρχή.
Από ένα σημείο και μετά το μυαλό θα δουλεύει και θα γεννά ιδέες από μόνο του. Το κουτί από τα παπούτσια θα γίνει προτζέκτορας, κουκλοθέατρο, ποδοσφαιράκι, σπιτάκι για τη κούκλα και τόσα άλλα!
Κανείς δεν γεννήθηκε καλλιτέχνης, αλλά όλοι μας κρύβουμε έναν μέσα μας, και το καλοκαίρι είναι η πιο σωστή εποχή για να τον αφήσουμε να δημιουργήσει.
Μη νοιαστείτε για την όποια ακαταστασία στο σπίτι. Αυτή την ακαταστασία θα θυμάστε (εσείς και τα παιδιά σας) μετά από χρόνια! Τις κόλλες στα χέρια σας, τις βαμμένες μπλούζες, τις απανωτές προσπάθειες, την ικανοποίηση της δημιουργίας και την επιμονή….
