Μια φορά κι έναν καιρό, στο υπέροχο βασίλειο της αγάπης, ζούσε ένα όμορφο κορίτσι που το έλεγαν Έλενα. Ήταν η πρωτότοκη κόρη του βασιλιά και της βασίλισσας και είχε δύο εξίσου όμορφες, δίδυμες αδερφούλες.
Όλοι όσοι ζούσαν εκεί, από τη βασιλική οικογένεια και τους ιππότες, μέχρι τους ιπποκόμους και τους γελωτοποιούς, συνεργάζονταν αρμονικά, χαμογελούσαν συνέχεια και έλαμπαν από το φως της αγάπης!
Σε αυτό το βασίλειο όλοι συνεργάζονταν αρμονικά και χαμογελούσαν από το πρωί ίσαμε το βράδυ. Ψηλά στο βουνό ζούσε ο άγγελος του βασιλείου που τον έλεγαν Σαμουήλ. Συχνά – πυκνά τους έστελνε δοκιμασίες, ώστε μέσα από τη συνεργασία οι κάτοικοι να ανακαλύψουν νέες πτυχές της αγάπης. Έτσι κάποια στιγμή επέλεξε την Έλενα για να διδάξει την ευγνωμοσύνη. Η επιλογή δεν ήταν διόλου τυχαία, γιατί η Έλενα ήταν ένα πλάσμα χαρισματικό, δοτικό, συμπονετικό. Ήταν επίσης και πολύ θαρραλέα!
Η Έλενα χαμογέλασε στον άγγελο Σαμουήλ. Κι εκείνος, την πήρε στην αγκαλιά του, τη σκέπασε με τα φτερά του, φύσηξε πάνω της αστερόσκονη αγάπης και της έδωσε να πιει το μαγικό φίλτρο. Η Έλενα έπεσε σε βαθύ ύπνο και ξύπνησε μετά από ώρα νιώθοντας πολύ αδύναμη. Είχε ξεχάσει όλα αυτά που είχαν συζητήσει. Έτσι έπρεπε να γίνει για να διδαχθεί μέσα από τη δοκιμασία το δώρο της ευγνωμοσύνης.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν αρκετά δύσκολες. Η Έλενα ήταν λυπημένη που δεν μπορούσε να παίζει με τους φίλους της, να τρέχει ανέμελα στο δάσος, να κάνει βόλτες με την άμαξα με τον πρίγκηπα Ιωάννη, τις αδελφούλες της, να τραγουδάει χοροπηδώντας πάνω στο κρεβάτι της, να τρώει τα αγαπημένα της ζαχαρωτά.
Το ίδιο δυσκολεύονταν και όλοι όσοι την αγαπούσαν και ένα γκρίζο πέπλο είχε πέσει πάνω στο βασίλειο. Ακόμα και τα φυτά που ήταν ολάνθιστα με τη δύναμη της αγάπης, είχαν αρχίσει να μαραίνονται.
Ένα βράδυ καθώς κοιμόταν η Έλενα, είδε στο όνειρό της τον άγγελο Σαμουήλ να της χαμογελά και να της θυμίζει τη μαγική φράση «ευχαριστώ για αυτό που μου συμβαίνει».
Το πρωί που ξύπνησε ήταν χαρούμενη, γελαστή και ευδιάθετη. Σηκώθηκε από το κρεβάτι της και περπατώντας στις μύτες των ποδιών της τρύπωσε στη βασιλική κρεβατοκάμαρα και χώθηκε ανάμεσα στο μπαμπά και τη μαμά της.
«Καλημέρα, μπαμπά μου και μαμά μου. Πόσο πολύ σας αγαπώ και σας ευχαριστώ που με φροντίζετε!», τους είπε. Κι εκείνοι την αγκάλιασαν με δάκρυα χαράς στα μάτια τους. Χωρίς να χάσει χρόνο, η Έλενα συνέχισε «Νιώθω την ανάγκη να πω ευχαριστώ για αυτό που μου συνέβη. Είναι πολύ σημαντικό να το νιώσετε κι εσείς αυτό. Μόνο έτσι θα καταφέρω να γίνω καλά. Χρειάζεται, όμως να το νιώσετε με όλη σας την καρδιά».
Παρόλο που στην αρχή τους φαινόταν αδύνατον να αισθανθούν ευγνωμοσύνη για κάτι τόσο δυσάρεστο σταδιακά συνειδητοποίησαν ότι η δοκιμασία της Έλενας τους είχε φέρει πιο κοντά και ότι όλη αυτή η εκδήλωση αγάπης βοηθούσε στην καλυτέρευση της υγείας της.
Ο καιρός πέρασε και ένα βράδυ με πανσέληνο, ο άγγελος Σαμουήλ πέταξε με τα ολόλευκα φτερά του πάνω από το βασίλειο της αγάπης, κι άκουσε τις καρδιές και τις σκέψεις όλων όσων ζούσαν εκεί να χτυπούν στον παλμό της ευγνωμοσύνης. Τότε κατάλαβε πως η δοκιμασία της Έλενας είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία. Πέταξε ως το παράθυρο της και της χτύπησε το τζάμι. Η Έλενα σηκώθηκε από το κρεβάτι της και ως εκ θαύματος αισθανόταν πιο δυνατή από ποτέ! Με ένα αστραφτερό χαμόγελο καλωσόρισε τον άγγελο κι εκείνος την ευχαρίστησε με τα ακόλουθα λόγια:
«Αγαπημένη μου Έλενα, είμαι πολύ υπερήφανος για εσένα! Ολοκλήρωσες τη δοκιμασία σου με αλήθεια, αγάπη και χαρά. Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές σου, δε λύγισες. Έδειξες θάρρος μα και υπομονή. Σε ευχαριστώ για τη βοήθειά σου να δείξουμε στους ανθρώπους το μεγαλείο της ευγνωμοσύνης! Είσαι πανέτοιμη να στεφθείς πριγκίπισσα στο βασίλειο της αγάπης!»
Αυτά ήταν τα ωραιότερα νέα που άκουγε η Έλενα!
«Σ’ ευχαριστώ πολύ, καλέ μου Σαμουήλ για το δώρο της ευγνωμοσύνης. Ευχαριστώ γι’ αυτό που μου συμβαίνει!»
«Να θυμάσαι γλυκιά μου», είπε ο Σαμουήλ, «κάθε φορά που δοκιμάζεται η υπομονή σου, το θάρρος σου, να επαναλαμβάνεις τη μαγική φράση, γιατί αυτό που σου συμβαίνει είναι πάντα αυτό που χρειάζεσαι!»
Ένα πρωί, καθώς τραγουδούσε ανέμελα στον περίπατό της στο δάσος κι ενώ κρατούσε στα χέρια της το λευκό τριαντάφυλλο που της άφηνε κάθε πρωί στο παράθυρό της ο πρίγκηπας Ιωάννης, είδε μπροστά της τον άγγελο Σαμουήλ.
Έστεκε λαμπερός και τα φτερά του πετάριζαν στέλνοντας ενέργεια παντού. Την καλημέρισε και της εξήγησε τη σημαντική αποστολή της: η Έλενα έπρεπε να πιει ένα μαγικό φίλτρο που θα την έκανε να νιώθει αδύναμη. Για κάποιο διάστημα θα έβλεπε μόνο τους γονείς της και τους ανθρώπους που θα τη φρόντιζαν. Θα έπρεπε να αποχωριστεί τους φίλους της, τα παιχνίδια της και δεν θα μπορούσε να κάνει τις αγαπημένες της δραστηριότητες.
Η δοκιμασία θα ήταν δύσκολη, αλλά θα της έδινε κάτι πολύ σημαντικό! Θα τη βοηθούσε να ανακαλύψει τη θεραπευτική αξία της αγάπης...
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια αυτού του υπέροχου παραμυθιού...
