Σήμερα είναι μια Κυριακή που δεν μοιάζει με καμιά άλλη. Γιορτάζουμε όλες οι μανούλες, με ευχές, αγκαλιές, ποιήματα, εκθέσεις, καρτούλες, ζωγραφιές από τα παιδάκια μας. Πόσο συγκινητικά είναι όλα αυτά!
Σήμερα ας μην εστιάσουμε μόνο στον εαυτό μας.
Ας θυμηθούμε κι εμείς τη μαμά μας, κι ας μεγαλώσαμε. Κυρίως τώρα που νιώσαμε βαθιά στην καρδιά μας τη μητρότητα, ας βρούμε την ευκαιρία να της πούμε ένα Σ’ αγαπώ, μαμά!
Αλήθεια, γιατί όσο μεγαλώνουμε της λέμε λιγότερα σ’αγαπώ;
Μήπως της τα δείχνουμε με πράξεις;
Μήπως νομίζουμε ότι εκείνη τα χόρτασε;
Χορταίνεται ποτέ η αγάπη;
Κουράζεσαι ποτέ ν' ακούς το σ' αγαπώ;
Μια μανούλα δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο, ειλικρινές και βγαλμένο από την καρδιά «σ’ αγαπώ». Αν το συνοδεύει και ένα μπουκέτο λουλούδια ή μια χρωματιστή ζωγραφιά, νιώθει να πετάει στα σύννεφα.
Μια μανούλα έχει ανάγκη να της επιστρέφεται ένα κομμάτι μόνο από την αγάπη που χαρίζει κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Μέσα από τη φροντίδα, το νοιάξιμό της, την κατανόηση, την υπομονή, ένα πιάτο φαγητό κι ένα σιδερωμένο ρούχο, κι ας μην τα έκανε η ίδια, φρόντισε όμως για αυτά.
Μια μανούλα θέλει να θυμάται γιατί αποφάσισε να ζήσει τη μητρότητα. Γιατί ερωτεύτηκε, αγάπησε βαθιά έναν άντρα, και θέλησε μαζί του να μοιραστεί αυτό το θείο δώρο.
Μια μανούλα δεν θέλει μεγάλα και ακριβά δώρα. Παίρνει το καλύτερο δώρο όταν το παιδί της την κοιτάζει στα μάτια και η ευτυχία του είναι εκεί ζωγραφισμένη.
Μια μανούλα δεν ξεχνά ποτέ τη δική της μαμά. Την αγκαλιάζει, τη φιλά, της δείχνει την αγάπη της, το σεβασμό, την εκτίμησή της. Της λέει "ευχαριστώ" για όλα όσα της πρόσφερε.
Μια μανούλα γιορτάζει την κάθε μέρα αλλά να, σήμερα, θέλει να το γιορτάσει λίγο παραπάνω.
Να βγει έξω και να φωνάξει, όπως εγώ:
Είμαι μαμά της Εκάβης και του Δημήτρη και είμαι ευτυχισμένη!
Χρόνια Πολλά, μανούλες!
Να περάσετε μια τέλεια, αγαπησιάρικη μέρα- αυτή η Κυριακή είναι δική μας και κάθε μέρα μας ας είναι Κυριακή!
