Πέρσι ξεκίνησε ρυθμική. Στο εξάμηνο πάνω τη βαρέθηκε και ζητούσε τένις. Τώρα θέλει να παρατήσει τις ρακέτες και να αρχίσει αναρρίχηση. Η ιστορία γνωστή για εμάς τις μαμάδες... Είναι κάποιο καπρίτσιο ή πρέπει να σεβαστούμε τις επιλογές του παιδιού μας;
Χαρακτηριστικό της παιδικής και εφηβικής ηλικίας είναι η ύπαρξη αναπτυξιακών σταδίων κατά τα οποία πραγματοποιούνται αλλεπάλληλες ψυχοσυναισθηματικές μεταβολές και συνδέονται με την αναζήτηση προσωπικής ταυτότητας και αυτοπραγμάτωσης.
Ένα από τα καίρια επίπεδα εναλλαγών είναι αυτό των ενδιαφερόντων ενός παιδιού, όσον αφορά τις δραστηριότητες και τα χόμπι.
Τα παιδιά αν αφεθούν ελεύθερα και δεν καθοδηγηθούν επιτακτικά προς κάτι συγκεκριμένο που θέλουν οι γονείς είναι γεννημένα να πειραματίζονται, να παίζουν και να δραστηριοποιούνται αναζητώντας πηγές άντλησης αυτοπραγμάτωσης, αίσθηση ικανότητας και αυτοπεποίθησης.
Τα παιδιά βαριούνται εύκολα. Άρα είναι πιθανό, να πάει το παιδί, π.χ., 2-3 φορές κολυμβητήριο και μετά να πει «Μαμά, δεν θέλω να πάω κολυμβητήριο σήμερα. Βαριέμαι».
-Αν το πει μία φορά καλώς. Είναι λογικό και να βαρεθεί λίγο, αλλά και πιθανότερα να θέλει να περάσει λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί σας.
-Αν αυτό επαναληφθεί αρκετές φορές, τότε ίσως απλά δεν του αρέσει! Ψάξτε κάτι άλλο. Μην σκεφτείτε ότι τα παρατάει ή ότι «αχ, θα γινόταν τέλειος κολυμβητής!».
-Αν το να λέει ότι βαριέται είναι κυρίαρχο στη ζωή του, τότε πιθανόν να υποκρύπτει πολλά. Ίσως είναι ένας τρόπος να σας απευθύνει πρόσκληση να ασχοληθείτε μαζί του, επιθυμεί παρέα, δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν αισθάνεται ότι γεμίζει τον χρόνο του παραγωγικά.
-Μπορεί να νιώθει ότι δεν τα καταφέρνει σε μια δραστηριότητα, ότι δεν είναι αρκετά καλός/ή σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, άρα αντλεί δυσάρεστα συναισθήματα και όχι αυτό της αίσθησης ικανότητας.
-Μπορεί να νιώθει μοναξιά, επειδή μάλωσε με κάποιο φίλο του ή δεν έκανε παρέες και έτσι αισθάνεται παραγκωνισμένο.
Τι μπορούμε να κάνουμε:
Αρχικά, να παρατηρήσουμε πόσο συχνά παραπονιέται ότι βαριέται και σε ποιες περιπτώσεις. Μήπως συμβαίνει όταν δεν ασχολούμαστε για πολλή ώρα μαζί του ή όταν λείπουμε;
Να μιλήσουμε μαζί του και να το ρωτήσουμε τι θα ήθελε να κάνει όταν βαριέται. Πολλές φορές επικεντρωνόμαστε τόσο σε αυτό που μας ενοχλεί που τελικά ξεχνάμε αυτό που μας αρέσει. Θυμήστε του, τι του/της αρέσει!
Επίσης, μερικές φορές, η συζήτηση και μόνο είναι αρκετή για να βοηθήσει το παιδί να νιώσει καλύτερα.
Να γίνουμε εμείς το καλό του παράδειγμα. Προσπαθήστε να χαλαρώνετε κι εσείς πού και πού ή να απασχολείστε μόνοι σας με μια δραστηριότητα. Δείχνοντάς του, για παράδειγμα, ότι η μητέρα του απολαμβάνει τον χρόνο που δεν έχει να κάνει κάτι (έστω και αν αυτός είναι εξαιρετικά περιορισμένος), παίρνει το μήνυμα υποσυνείδητα και το παιδί ότι μπορεί να το κάνει κι εκείνο.
Aνάλογα με την ηλικία του, να προσαρμόζουμε και το πρόγραμμά του. Μπορεί λοιπόν να δοκιμάσει να συναντιέται με φίλους του τακτικά ή να αρχίσει κάποια αθλητική ή άλλη οργανωμένη δραστηριότητα. Άλλωστε, η καλή οργάνωση προλαβαίνει την εκδήλωση του προβλήματος.
Aν παραπονιέται ότι βαριέται, μολονότι έχει κι άλλα παιδιά για να παίξει και πολλές δραστηριότητες στη διάθεσή του, είναι καλό να παρατηρήσουμε με προσοχή τη γενική συμπεριφορά του. Mήπως μοιάζει θλιμμένο ή άκεφο; Mήπως έχει χάσει το ενδιαφέρον του για τους φίλους και τις δραστηριότητες που άλλοτε το γέμιζαν ευχαρίστηση; Φαίνεται ανήσυχο ή φοβισμένο; Tότε, ίσως χρειάζεται να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού.
Απολαύστε μαζί τις δραστηριότητες
Οφέλη από τη συμμετοχή του παιδιού σε μια ομάδα έχουν και οι ίδιοι οι γονείς καθώς έρχονται σε επαφή με άλλους γονείς κατά τη διάρκεια των προπονήσεων, συζητάνε, νιώθουν ότι ανήκουν στην ίδια ‘αθλητική οικογένεια’, κάνουν φίλους και μοιράζονται σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες. Συνεπώς, έξω από το γήπεδο εξασκούν (ή αποκτούν) τις ίδιες δεξιότητες με το παιδί τους.
Η μεταφορά του παιδιού στις προπονήσεις, η συζήτηση στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι για τις εμπειρίες που θέλει το παιδί να μοιραστεί από εκεί καθώς και η από κοινού εξάσκηση των δεξιοτήτων ζωής που μαθαίνει στον αθλητικό χώρο ενισχύει το δεσμό γονέα-παιδιού. Αυτό είναι εφικτό όταν ο στόχος των γονέων είναι κοινός με αυτόν του παιδιού δηλαδή η διασκέδαση του παιδιού.
Τέλος, είναι καλό να μην υπερβάλλουμε και να μην ξεχνάμε ότι το πρόγραμμα κάθε παιδιού είναι ήδη φορτωμένο όσον αφορά τις σχολικές του υποχρεώσεις και δεν χρειάζεται κάθε λεπτό να είναι γεμάτο με δραστηριότητες.
