Ιστορίες

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μητέρα που κάθε πρωί σηκωνόταν από το κρεβάτι, χορτασμένη από τον ύπνο. Υπηρέτριες τη βοηθούσαν να βάλει το υπέρλαμπρο φόρεμά της, να χτενίσει τα υπέροχα

Ήταν μια μέρα σαν τις άλλες. Η Μαρία κεντούσε στο πανί της. Πού και πού σήκωνε τα μάτια και κοιτούσε έξω απ’ το παράθυρο! Τι όμορφο είχε φτιάξει ο Θεός τον κόσμο! Πόσο άσχημο τον είχαν

Περάσανε χρόνια πολλά από τότε που καθόσουν σε εκείνο το τελευταίο θρανίο και παρακολουθούσες σιωπηλός το μάθημα. Σπάνια σήκωνες χέρι, και πολύ αργότερα κατάλαβα ότι μάλλον δεν ήθελες να

Είναι ένα φαινόμενο που με βασανίζει καιρό τώρα. Λέξεις, αντιδράσεις , συμπεριφορές που αλλιώς τις μάθαμε κι αλλιώς τις χρησιμοποιούμε. Που ο εγκέφαλός μας εξελίχτηκε τόσο πολύ ώστε άλλαξε

"Ναι, αγάπη μου, γιορτάζω και εγώ και όλες οι γυναίκες του κόσμου!". "Και γιατί το γιορτάζουμε μόνο σήμερα; Να το γιορτάζουμε κάθε μέρα!".

Σωστά, πολύ σωστά! Ένα παιδί

Θυμάμαι πριν από αρκετό καιρό, είχε έρθει στη δουλειά ένα παιδάκι περίπου τριών ετών. Ένα κοριτσάκι, που έτυχε μερικές φορές να του πω παραμύθια και τα όμορφα ματάκια του άστραψαν από