Ιστορίες

Ήταν λίγο πριν την άνοιξη του 2020. Μια κομψή κυρία, ντυμένη με ένα όμορφο γαλάζιο φόρεμα, περπατούσε ανάμεσα στα χωράφια και τα γέμιζε με τη νέα σπορά.

Περνούσε

Η Ελένη έκλεισε με βιάση την τηλεόραση. Η ψυχολογία της είχε πέσει για άλλη μια φορά στα Τάρταρα. Όλα αυτά που συνέβαιναν στον κόσμο, και στην ουσία δίπλα της, δεν ήταν καθόλου αστεία.

Μερικές ώρες την εβδομάδα εκτός σπιτιού, δίχως φροντιστήρια, δίχως διάβασμα. Γεμίζει η εκκλησία από παιδικά γέλια, αστεία κι ιστορίες που πρέπει να ειπωθούν. Είναι η ώρα

Πλέον δε γιορτάζω τα γενέθλιά μου, δε γιορτάζω τις επετείους… Για να είμαι ειλικρινής δε θυμάμαι και πολλά από τις πρώτες ημέρες. Δεν καταλάβαινα τι μου έλεγαν οι γιατροί. Το μόνο που

Δεκέμβριος 2017

Η γυναίκα δεν έλεγε να κουνηθεί από τη θέση της- τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να της αποσπάσει την προσοχή. Στηριγμένη στα γόνατά της με το άνω

Λοιπόν τώρα που το σκέφτομαι, κάναμε κι εμείς παλιά στο χωριό recycling (ανακύκλωση, ντε). Τι; Δε με πιστεύεις;

Εντάξει, δεν είχαμε μπλε και πράσινους κάδους